เว็บบอร์ด ชมรมคนรักโคนัน
พื้นที่ส่วนกลางสำหรับคนรักโคนัน รวมข่าวสารและสาระมากมาย
 ลืมรหัสผ่าน
 ลงทะเบียน
ยินดีต้อนรับเข้าสู่ชมรมคนรักโคนัน โปรดเข้าสู่ระบบ หรือสมัครสมาชิก
ลงทะเบียน
ดู: 336|ตอบกลับ: 1

อากาอิ หนึ่งวันในหน้ากากของไรย์ (กับสก็อตและอามุโระ) ตอน 1

[คัดลอกลิงก์]
[Fic Conan โคนัน] อากาอิ หนึ่งวันในหน้ากากของไรย์ (กับสก็อตและอามุโระ) Part I


กริ๊งงงงง...

เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าปลุกให้เขาตื่น แต่นี่ไม่ใช่เสียงโทรศัพท์บ้านของเขา ถึงเสียงตอบรับอัตโนมัติจะเป็นเสียงที่คุ้นเคยก็ตามที

“พี่คะ... ชิโฮะนะคะ พอดีมีเรื่องยุ่ง ๆ ที่ทำงานสักหน่อย นัดเย็นวันนี้คงจะไปเจอกันไม่ได้แล้วค่ะ ไว้หนูจะติดต่อไปใหม่นะคะ”



จริงสินะ เมื่อคืนเขาแวะมาที่นี่



ไรย์นั่งสูบบุหรี่อยู่บนระเบียง ดวงตาที่ทอดตามองออกไปยังทิวแถวสีเทาของโตเกียวดูครุ่นคิดหยั่งลึก อาเคมิที่เพิ่งกลับเข้าบ้านมาลอบมองเขาอยู่เงียบ ๆ อย่างที่ชอบทำเป็นประจำ

“ไดคุง เดี๋ยวมาทานข้าวเที่ยวด้วยกันนะ เมื่อเช้าก็ไม่ได้ทาน คงหิวแย่เลย”



โมโรโบชิ ได เดินเข้ามา

“วันนี้ต้องขอตัวนะ พอดีมีธุระเยอะซะด้วย อ้อ... เชอรี่โทรมาน่ะ แน่นอนว่าฉันไม่ได้รับ”



“แหม...อุตส่าห์ซื้อของมาเยอะเลย ว่าจะทำของโปรดให้ไดคุง” อาเคมิพยายามทำเสียงร่าเริง ก่อนจะเดินไปหยิบหวีแปรงผม “งั้นขอให้ฉันช่วยเหมือนเดิมนะ”

ชายหนุ่มมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งไม่พูดอะไร อาเคมิเลื่อนแปรงผ่านผมยาวสลวยของคนร่างสูงอย่างนุ่มนวล สำหรับเธอนี่เป็นช่วงเวลาแห่งเวทมนต์ “ผมของเธอสุขภาพดีกว่าของฉันอีกนะ ดูสิ ยาวกว่าเมื่อสองปีก่อนเยอะแน่ะ แต่ไม่แตกปลายเลย นี่...บอกเคล็ดลับมานะ”



“เพราะมีสาวน่ารักคอยหวีให้ แล้วก็ทำข้าวสตูเนื้อให้กินเป็นประจำมั๊ง” อากาอิตอบหน้าตายก่อนจะเงียบไปอึดใจ “พอแล้วล่ะ... หลังวันนี้ไปมีงานเยอะ คงไม่แวะมาหาสักพักนะ”



หญิงสาวละมือจากแปรง กางแขนบอบบางของตัวเองโอบล้อมไหล่กว้างของชายตรงหน้า

เวลาแห่งเวทมนต์จบลงแค่นี้

ไม่ว่าคำว่า'งาน'จะหลุดออกมาจากปากของคนรักบ่อยสักกี่ครั้ง มันก็ทำให้ใจเธอสั่นสะท้านทุกคราไป หากเธอย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่ดึงเขามาพัวพันอย่างนี้เลย



"ระวังตัวนะจ้ะ” เป็นคำพูดอำลาติดปากของเธอ



…….





ชายหนุ่มผมยาวสำรวจรอบตัวก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำสาธารณะเพื่อเช็คเสื้อผ้าของตัวเองอีกรอบว่ามีเครื่องดักฟังหรือบั๊คติดตามตัวไหม ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ไว้ใจ'เธอ’ แต่นี่เป็นศึกที่จะประมาทไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว



อากาอิ ชูอิจิ แทรกซึมเข้ามาอยู่ในองค์กรอาชญากรรมลับที่เรียกว่าองค์กรชุดดำได้สองปีแล้ว

เพราะความที่ก่อนหน้าจะเข้าร่วมไม่นาน มีสมาชิกคนนึงถูกจับได้ว่าเป็นสายลับของซีไอเอ และโดนฆ่าทิ้ง สมาชิกแถวหน้าที่ชื่อว่าจินที่ขี้ระแวงอยู่แล้วยิ่งระแวงมากขึ้นไปอีก ชีวิตสมาชิกใหม่หลายคนต้องปลิดปลิวไปเพราะพิษสงค์ความขี้ระแวงของเจ้าหมอนั่น



ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะแคร์ชีวิตไร้ประโยชน์พวกนั้นหรอกนะ

แต่พวกปลายแถวไร้ฝีมือชอบเลียแข้งขา หวังอาศัยการจ้องจับผิดสมาชิกอื่นเป็นบันไดสู่การได้โค้ดเนม ทำให้อากาอิทำงานยากขึ้นไปอีก

“ไรย์” อากาอิ พึมพำออกมาเบา ๆ ปีครึ่งที่ทำแต่เรื่องชั่วช้า ในที่สุดก็ได้โค้ดเนมนี้มา



หน้าตู้โทรศัพท์สาธารณะ ใกล้ที่จอดรถที่กำลังก่อสร้าง อากาอิยืนสูบบุหรี่รอเวลา

กริ๊งงงง กริ๊งงงง

เสียงเรียกเข้าดังสองครั้งก่อนจะเงียบหายไป ชายหนุ่มกระชับหมวกไหมพรมก่อนจะเข้าไปรับรอบถัดไปตามที่ตกลงกันไว้

บทสนทนาเป็นภาษาอังกฤษเร็วปรื๋อ พอจับใจความได้เป็นบางคำเช่น ‘dive’ และ ‘corpse’ (ดำดิ่ง, ศพ)

“I will leave the rest to you, Tony."

…….



หลังย่านการค้าใกล้เมืองไฮโด้ มอเตอร์ไซค์ดูคาติมอนสเตอร์สีเหลืองดำแฉลบมาจอดข้างอากาอิ ใบหน้าภายใต้หมวกกันน็อคเป็นชายตาคมไว้เครา “ไงรอนานไหม ไรย์”



“ไง สก็อต” อากาอิทัก



คนมาใหม่ชะงักสักครู่ “จริงสิ... แต่ก็นะ ยังไม่ชินหูซักที” ชายหนุ่มเอามือขยี้ผมดำลีบจากการใส่หมวกกันน็อคของตัวเอง หัวเราะเบา ๆ

“ทานอะไรมาหรือยัง ราเม็งเหมือนเดิมไหม”



จะยังไม่ชินก็ไม่แปลก ซาโคอิจิ ริวที่เข้าองค์กรก่อนอากาอิไม่นานเพิ่งจะได้รับโค้ดเนมเมื่อเดือนก่อนเท่านั้น ถ้านับลำดับอาวุโสตามเวลาที่ได้โค้ดเนม ทีมปฏิบัติการวันนี้อากาอิซีเนียร์ที่สุด



“ใช้โค้ดลับปกปิดชื่อนามสกุลมันก็ดีอยู่หรอก แต่ออกมาข้างนอกไม่คิดว่ามันจะทำให้เด่นเปล่า ๆ หรือไง”

ชายหนุ่มผมสั้นตั้งข้อสังเกตุขณะนั่งรอราเม็งในร้านประจำ ร้านนี้คนแน่นเต็มไปด้วยพนักงานออฟฟิสที่ไม่เมาส์กันก็พูดโทรศัพท์ติดต่องาน เพราะความจอแจหนวกหูทำให้ไม่มีใครสนใจใคร

“ก็ฉันมันอาตี๋ขนาดนี้ ใครได้ยินก็ต้องคิดว่าหมอนี่มันพิลึกแล้วก็จดจำได้ อ้ะมาแล้ว... ทานเลยนะครับ!

เขาซดราเม็งเสียงดังก่อนจะพูดต่อ “...ก็นะเราอยู่ญี่ปุ่น ทำไมไม่ใช้ชื่ออย่างของกินญี่ปุ่นไรงี้”



เป็นอีกครั้งที่อากาอิเกือบจะสำลักราเม็งเพราะคำพูดของนายคนนี้

“นั่นมันจะยิ่งทุเรศเตะหูเข้าไปใหญ่สิ ลองนึกดูสิ คนอะไรวะชื่อดังโหงะ ราเม็ง เซมเบ้

ทนคันหูไปอีกระยะนึง เดี๋ยวนายก็ชินไปเอง"

ถึงตอนนี้จะดูพ้อเจ้อช่างจ้อ พอถึงเวลาทำงาน สก็อตก็จริงจังและมีฝีมือดีทีเดียว แถมไม่เสือก ไม่เรื่องมาก ทำงานด้วยแล้วสบายใจดี อากาอิคิด



แต่ไอ้คนใหม่นี่สิ...

__________________________________________________________________________

//หมายเหตุท้ายตอน

- ตอนนี้อ้างอิงอนิเมะตอนที่ 891ถึงตั้งใจจะให้เป็นเรื่องของอากาอิ แต่ก็กลายเป็น Rye x Scott ซะงั้น คาเรคเตอร์มันเติบโตไปเองเลย ถ้าอยากติดตามเรื่องของสก็อตต่อ เข้าไปอ่านซีรีส์ยาวหน้ากากหมายเลขศูนย์ได้จ้า

- เดี๋ยวจะเอามาลงในนี้จนจบ แต่ถ้ารอไม่ได้ ไปอ่านได้ที่นี่ https://writer.dek-d.com/dek-d/w ... 85940&chapter=1
 เจ้าของ| โพสต์ 22/5/2020 22:42:46 | ดูโพสต์ทั้งหมด


ลืมรูปประกอบไปเลย 555
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ลงชื่อเข้าใช้ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

ปิด

ทีมงานขอแนะนำก่อนหน้า /1 ต่อไป

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้